Ko'kdan ohista inib kelayotgan qor parchalari zaminga yaqinlashishi bilan o'z shiddatini kuchaytirayotgandek tuyuladi. Ohista esayotgan shamol ta'sirida vokzal qarshisidagi do'kon oynalariga, poyezdlar salobatidan larzaga keladigan temir izlarga shiddat bilan urilayotgan qor qahraton davom etayotganligi tufayli yaqin kunlarda erib ketmasligini bilgandek ma'yus jilvalanadi.
Bir necha daqiqadan so'ng vokzalga kirib keladigan poyezdni kutayotgan Jamol barmoqlaridagi sigaretdan chiqayotgan tutunga qarab xayol surardi. U shu kunlarda aqlini o'g'irlagan, xayolini band etgan qiz haqida o'ylardi. U bilan o'tkazgan oqshomlarini unutolmas, visolning ishq olovini susaytirishi haqidagi gaplarga ishonmas edi. Endilikda uning bu qiz bilan uchrashishi avvalgidek oson bo'lmasligi mumkin. Negaki Jamolning yoniga oyisi Samiya kelmoqda. Jamol uning yolg'iz farzandi bo'lib, hayoti yaxshilangan, ishlari muvaffaqiyatli davom etayotgan bir paytda unga g'amxo'rlik qilishni istaydi. Samiya yaqin-yaqingacha Jamol yashayotgan olis shimoldaho katta shaharga kelib yashash haqidagi o'ylarga beparvolik bilan qarar edi. Biroq ayrim sabablarga ko'ra ishini tashlagan, o'g'lidan boxabar bo'lish, hayotini biroz qiziqarli qilish maqsadida bu yerga kelmoqdaydi.
Nihoyat temir izlardagi shovqin to'xtagach kishilar vagonlardan tusha boshladilar. O'z vagonidan ohista tushib kelayotgan, sovuq havo hamda biroz hayajon ta'sirida qizarib ketgan Samiya ko'rindi. Samiya o'zini ochiq yuz va samimiy kayfiyat bilan kutib olgan o'g'lini quchib o'pdi. Farzandining avvalgidan ham ko'ra ko'proq ulg'ayib qolganini, havas qilsa arzigulik yigit bo'lganini sezib mamnun bo'ldi.
Sardor oyisini o'zi yolg'iz yashaydigan kvartiraga boshlab kelganida atrofga qorong'u tushib qolgan, ko'cha chiroqlari yoqib bo'lingan edi.
- Yolgiz yashashga qiynalmayapsanmi.
- Yomos emas.
- Seni yaxshi kayfiyatda ko'rganimdan xursandman.
- Men ham.
Jamol Samiyaning yolg'iz farzandi edi. Uzoq yillar avval eri bilan ajrashgan Samiya o'g'lini o'zi tarbiyalab ulg'aytirdi. Endilikda uning hayoti yomon emasligini ko'rib xursand bo'ldi.
Jamol buyurtma qilgan ovqat yetib kelguniga bir necha kundan buyon yo'lda ekanligi tufayli toliqqan Samiya yuvinishni istadi. Vannaga kirib eshikni berkitgan Samiya o'zini endi ancha yengil his qildi. Qiyin kunlar ortda qolganini, o'g'lining kamolini ko'rishini, o'zi ham tasavvur qilmagan baxtli onlardan masrur bo'lishini sezgandek bo'ldi. Vanna tog'orasiga shovullab oqayotgan iliq suvga qarab yechina boshlagan Samiya ohista harakat qilardi. U yaqinda 43 yoshga kirdi. Bu yosh uning husnini kamaytirmagan, balki latif qomatiga, so'z bilan ta'riflash mushkul bo'lgan latofatiga yanada ko'proq nazokat qo'shgan edi. Yelkalaridan pastga tushib turgan qora sochlari biroz to'zg'igan, anchadan buyon tortilmagani, silanmagani uchun yanada sirliroq ko'rinadi. Bo'ylarining biroz pastroq ekanligi Samiyang husniga yanada husn qo'shgandek bo'ladi. Uning tor yelkalari, kulib turadigan nafis yuzi kishining zavqini keltiradigan darajada go'zal. Piyoladan sal kattaroq, kattakon olmaga o'xshaydigan ko'kraklari ancha tarang. Emdirishga tishlanishga va ezg'ilanishga tayyor bo'lgan bu ko'kraklar anchadan buyon o'z sohibini topgan emas. Samiyaning yumaloq durkun dumbalari qadam tashlaganida ohista silkinadi. Uyalganidan yerga qarab turgan omi aqldan ozdiradigan darajada go'zal.
Keyingi bir yil Jamolning hayotini ancha o'zgartirib yubordi. U yilning uch faslida sovuq bo'ladigan shu olis shaharda ushbu kvartirani ijaraga oldi. Endlikda uning maishatlari ko'paygan, ko'plab ayollar bilan shakargufttorlik qilishga ulgurgan edi. Jamol endilikda go'zal va latofatli bo'lgan hech bir ayolga e'tiborsiz qaray olmas, u bilan vaqtichog'liq qilish haqida o'ylardi.
Xonalar issiq bo'lganligi uchun bir ko'ylak lozimda bo'ladigan oyisining yurish turishi, o'zini tutishi e'tibor bermaslikka qanchalik intilsa ham Jamolning diqqatini o'ziga tortaverardi. U o'zini aybdor his qilsada oyisining latofatli ayol ekanligini, avval o'zi anglab yetmagan, endilikda ko'z o'ngida yaqqol namoyon bo'lgan husnining ajoyib ekanligini his qilardi. U bunday ko'rinishdagi shunday yoshdagi bir ayolni avval itargan, bundan cheksiz huzur olgan edi. Bunday tinimsiz lazzatlar Jamolni biroz xudbin qilib qo'ydi. U qilgan ayblaridan afsuslanmaydigan, qilgan ishlaridan xijolat bo'lmaydigan bo'lib qolgan edi. Ayni paytda Jamol yonida turgan bu ayolni - oyisini tagiga bosishni istar, oyoqlarini yelkasiga qo'yib omchasiga sikish haqida o'ylardi. U o'z o'ylaridan bazan xijolat bo'lar, biroq xudbinlik tasirida o'zini oqlash uchun sabablar o'ylab topardi.
Samiya o'g'lining ancha o'zgarganini his qilar, bazan dikkayib ketgan asbobiga ko'zi tushganida uyatdan ko'zlarini olib qochishga intilardi. Qandaydir ichki sezgi ta'sirida o'g'li bu qo'toq bilan har xil ayollarni baqirtirib yurganini his qilardi. Bu o'y unda rashkka o'xshash bir tuyg'uni paydo qilar, o'g'lining bunday ishlariga guvoh bo'lib qolishdan qo'rqar edi.
Kunlar shu tariqa o'ta boshladi. Jamol oyisini xursand qilishni istar, Samiya esa o'g'lining nimalarni o'ylayotganini bilmayotganini bilmaganidan tashvishga tushardi,
Kunlarning birida Jamol uyga ichib keldi. Samiya o'g'lini biron nima deb koyishni istamadi va o'z xonasiga kirib ketdi. Oradan o'n daqiqa o'tgach eshik qo'ng'irog'ini chalga xushbichim ayol Samiya taklif qilishini ham kutmasdan Jamolning xonasiga qarab yurdi. Samiya ayolning qildirish uchun kelganini, o'g'lining uni tagiga bosishini sezardi.