uyg’onishni boshlagandi. Ular klubning ikkinchi qavatiga ko’tarilib u yerda klub sahnasiga qaratib qo’yolgan xonalardan biriga kirishdi. Ularning ortidan ofitsant kelib: -biron nima buyarsizlarmi deya qarashiga javoban Samir: bizga viski olib kel deb Sofianing yoniga o’tirdi.
Hazil kulguga boy suhbat davomida yanada ochiqlik oshkoralikdan boyib borardi. Samir alla qachon ozini erkin xis qilib qoli Sofianing sonlarni silab otrardi. Sofia esa bunga etibor qaratmasdan unga ozi va yevropada otgan vaqti haqida sozlardi.
Samir:— nega qaytding axir Germaniya kopchilikning orzusi u yerda oqish ish karyera uchun zor imkonku. Samir shunday deya qollari asta Sofianing sonlaridan silab tepaga qarab harakatlanar va Sofianing tor koylagining ichiga kirib Sofianing nafis torli turaigiga yetay deb qolganda, eshikning ochilib ofitsant kirib kelishi uni qollarini harakatdan toxtadi.
Sofia sovuqonlik bilan unin harakatlari uchun imkon yaratib oyoqlarin bir kengroq ochsa bir qisb qolardi.
Sofia: — Germaniyada inavatsiyon texnaligiyala, kriptovalyuta blockcheyn boyicha o'qidim. O'qishni tamomlab bir yilga o'sha yerda yashadim bir halqaro kampaniyalarda ishlab kordim, ammo ozim hohlaganimdek ishni kopa olmadim. Qaytishimga kelsa oyim qaytishni sorab fikrida qatiy turib oldi. Bolmasa umuman qaytmagan bolardim. Sofia gaprarkan gaplari Samirning quloqlariga kirmas u Sofian sonlari orasiga qollarin yugurtirib ofitsiant tufayli yetolmagan nafis torli tursik ustidan Sofianing amin silay boshlagandi. Bu harakatlar extirosli o'pishishga ulanib ular bir birga yopishgan ko'yi bir birin tinmay o'pardi. Samir Sofianing koylagin orqa tarafidan zamogin biroz pastga tushirib faqat kokraklargacha yetadgan yengsiz koylagin pastga tushirmowchi boldi. Nimadur sabab boldimi ozi ham tushinmasdan Sofia uni toxtadi.
Sofia:— yoq Samir. Shu sozlar bilan ozin erkin xis qikayotgan Sofiadan asar ham qolmagandi. Ozi ham nega to'xtaganin chunmay qoldi. Bunday ishqiy o'yinlar unga joni dili bilan yoqar hecham ortga chekinmas edi. Lekin bu safar miyyasida stop chirgi yonib qoldi. Samir esa bunga beparvolik bilan Sofiani amin silashda davom etib, ikkinchi qoli bilan kokraklarin ezdi. Lablari Sofianing boyniga tushib boynini sezlar sezilmas opib sorib tishlay boshladi. Boyida tishlashdan ogrig sezishi bilan Sofia ozin tortdi. Ayollar xonasiga borib kelishin aytb sumkachasi va telefonini olib xonadan chiqdi. Telefoniga qaradi dugonalaridan qongieoq bolgan qaytib qongiroq qildi.
Sofia:—alo
Zuliya:— Safi bir pasda qayerga yoq bolding haligi yigit bilan? Telefoningni kotarmaganinga biz ketdik.
Sofia uni gapini eshtib biroz jaxli chiqdi.
Sofia:— xop yaxshi deya Zuliyaning gapini eshtmasdan o'chirib qoydi va soatga qaradi.
Soat chamasi 00:13. Sofiya, Roman raqamini terdi.
— Roman, meni olib ketasizmi? Hozir chiqmasam, bu erkakalar meni yeb qo'yishadi. Mast bolsa ham yana Roman bilan o'ynashgisi keldi.

Roman: — Qayerdasan?

— Central Clubda. Dugonalarim ham ketib qolishibdi.

Roman:— xop o'sha yerda kutb tur.

Roman mashinasiga o‘tirgan.

Yarim soatlardan so‘ng, u klub oldida to‘xtadi. Sofiya zinapoyadan tushib kelayotgan edi. Yurishi o‘ziga xos — qadamlar og‘ir, ammo chiroyli. Lekin kop ichganidan har tarafga chayqalib qo'yardi. Kiyimi tanasiga yopishgan. Sochlari biroz tartibsiz, labida esa xuddi biror narsa taklif qilayotgandek yengil kulgi bor.

Sofiya: — Voy, siz meni kechasi o‘g‘irlab ketasizmi? Yana kulishni boshladi.
Roman: — Min. Jidiy oxangda. — buncha ichkilikning hididan sen hato bomish ham olib ketmaydi. Roman Sofianing hazilomush hazlga jidiyroq hazil qilgandek.

Mashina ichida u bir necha daqiqa jim turdi. Keyin kuldi.

Sofiya: — Siz mendan uyalasizmi?

Roman (sokin): — Yo‘q.

— Unda menga qarang. Shunchalik jozibalimanki, haydovchilar ham mashinasini to‘xtatib qarayabdi. Siz bolsangiz etibor ham bermadingiz. Sofia arazlagandek mashinaga chiqmasdan turdi.
Roman:— seni chiroyingdan kozlarim qamashyabdi. Bu gaplardan biroz Sofia hursan bolgandek Romanga qaradi, Roman sozida davim etib:— ammo shuchalik ichganingdan ichimlik hidi mashinani ham bosdi. Roman yana jiddiyroq hazil qildi.
Sofia jaxli chiqganin bildirish uchun mashina eshigin qattiq yopib uning okdiga otirdi.
Sofiya labini tishlab, derazaga qaradi. Keyin ohangini o‘zgartirib: — Men sizga yoqmaymanmi?

Roman: — Hozir mastsan. Uyga ketaylik.

Sofiyaning jaxli battaroq chiqdi. Yolda ketib borarkan ichida:— seni Roman sen menga etibor bermadingmi hali korasan. Deya telefonini titkilay boshladi. Begona raqamdan sms keldi.
—qayerdasan?
Sofia uni tanimad va barda Samirga raqamini berganin esladi.
—ha Samir biroz konglim aynib boshim aylandi. Shunga ketib ertaga gaplashamiz. Deya yana jaxlin bikdirish uchun telefonin orqaga orindiga otib yubordi.

— Siz nimaga bunchalik sovuqsiz? O‘gay qizingman, xolos-ku. Menga hech qachon qaramadingiz. Yigirma uch yoshli, yalang‘och bel, uzun oyoqli qiz sizga ta’sir qilmaydimi?

Roman ko‘zini yo‘ldan uzmasdan: — Sofia mastsan keyn gaplashamiz.

---

Uyga kelishganda Mira uxlab qolgan. Yorug‘lik past darajada. Roman Sofiyani orqasidan kuzatdi. U qadam tashlab, qiyshaygan holda yurardi.

Sofiya: — Yurish qiyin, kiyimlarimni yecha olmayapman. Qo‘lingizni berasizmi? Balkim yordamlasharsis?

Roman bir lahza o‘yladi. So‘ng yelkasini pastga tushirib, sekin uning ortiga o‘tdi.

Sofiya: — koylakning zamogini yechib bera olasizmi? Orqadagi…

Roman asta qo‘l cho‘zdi. Har zamokni ushlab pastga tortar ekan, qo‘li titrardi. Nafasi tezlashdi. Ko‘zini yummoqchi edi, lekin ko‘ra boshlagandi allaqachon.

U koylakning samogini beligacha tushiri. Sofiya asta oldinga egildi, ko‘ylak tanasidan sirg‘alib beligacha tushdi.

Roman orqasiga o‘girilib: — Qolganini o‘zing eplayasan.

U chiqib ketdi. Yuragi urar, nafasini rostlay olmasdi.

— Rahmat... — dedi Sofiya orqadan, ammo tovushi asta pasaydi.

U yotoqqa yotdi. Bir necha daqiqa ichida uxlab qoldi.

Soat chamasi 03:47.

Sofiya uyg‘ondi. Og‘zi qurigan, boshida yengil og‘riq. Oshxonaga tushdi. Suv ichdi. Keyin qaytish uchun koridordan yurdi.

Shu payt...

Roman va Miraning yotoqxonasidan baland nafaslar qattiq ingrashlari, "xa qanjiqcham yana balandroq" degan ovozlar eshitikdi.

Sofiya sekin yurgancha to‘xtadi.

Yarim ochiq eshik ortidan ichkariga ko‘z tashladi.

Roman Miraning ustida edi. Miraning qollari orqaga qilib bog'langan va yonboshlagan xolatda. Roman esa qolidagibteridan bolgan qamchi bilan Mirani savalar va qotog'ini toxtamasdan Muraning amiga tiqardi. Harakati kuchli, nazoratli. Mira og‘ir nafas olib, unga bo‘ysunardi. Uning ingrashlari og'riqdanmi yo roxatdan anglash qiyin edi.

Romanning nigohi beixtiyor eshikka qaradi. Sofiyani his qilgandek, lekin ko‘z yugurtirmadi. Ichki sezgi unga nimadir aytar edi, ammo u bu hisni yo‘qotishga harakat qilar, ammo fikri yana Sofiyaga qayta-qayta borardi. Sofia korishi uchun onasin divandan pastga sudrab tushirib tizzalatib o'tazib qollari bilan sochlaridan qattiq ushlab huddi