reining uxlaganiga ishonch xosil qilgandan keyin, u telefonini oldi. Azamat bilan telegramdagi suhbati davom etardi.
"Siz haqingizda o‘ylayapman,"—yozdi Azamat.
Sayyora lablarini tishladi.
"Xop meni haqimdan nimalarni o’ylayapsiz?"
"Senning go’zal tabassuming, shirin lablaring, va …..."
“MM …… nima ekan?”- deya Sayyora javob qaytadi. Azamatning to’satdan uni senlay boshlagani Sayyoraga uni yanada yaqinro qila boshladi.
“Sening ko’kraklaring….”
Sayyora bundan ochiq sms xabarni kutmagandi, ular o’rtasidagi uyat pardalari asta yertila boshlaganini xis qildi.
-eee jinivoy- shu xabarni yuborarkan ich ichidan Azamat bu uyat pardasini yertib tashlashini va bundan buyog’iga oddiy munosabatlar o’rning qaynoq extiroslar egallashini xis qilib turardi.
Azamat yana xabar yubordi—surat. Sayyora uni ochdi va nafasi tiqilib qoldi.
Rasmdagi Azamat—kiyimsiz, extirosli, unga qarab turardi. Uning shug’ullangan baquvvat tanasi, qattiq qo‘llari...
Sayyora vujudi qizib ketdi.
"Sen ham menga yuborasizmi?"—so‘radi Azamat.
U ikkilandi.
*"Yo‘q, jinivoy..."*-shunday deya buni qilmasligi haqida fikrlar kela boshladi. Lekin keyin... u ornidan turdi, yuvinish xonasiga kirdi. Ustiga tungi halatini kiyib sochlarini orqaga tashlab o’zni rasmga oldi. rasmga biroz qarab, unda xech qanday extirosni xis qilmadi va telefonini qo’yib halatini yechdi. Tungi ko‘ylagining yelkalarida turgan qismni qo’llari bilan pastroq tushirdi, ko’ylak ko’kraklarining tepa qismida to’xtadi, lekin ko‘kraklari aniq ko‘rinmasligiga harakat qildi. Ammo kichik bo’lishiga qaramay ko’kraklarining kichik uchlari ko’yladan biroz bilinib turardi. Suratga tushdi—rasmda o’zini nozik extiroslarga boy, olovdek yonayotgan rasmga qaradi.
U yotog‘iga qaytib, biroz o’landi telegramga kirib avtoudalit funksiyasidan 10 sekuntni belgilab rasmini yubordi.
Bir necha soniyal o’tmasdan Azamatning javobi keldi:
"Sen juda ham go‘zalsan. Juda ham go‘zal."
-iyeee nega rasm o’chib ketdi to’yib ko’rishga ulgurmadim ham.
Sayyora yana o’ylanib bus afar oddiy xolatda yubordi, va ketidan
-sizga ishondim…
Sayyora yotog‘iga cho‘zildi, qo‘llarini ko‘kragiga qo‘ydi.
"Miyyam portlab ketay deyapti, hayollarimda faqat sen….."—yozadi Azamat.
Sayyora ko‘zlarini yumdi.
*"Men ham... siz haqingizda o‘ylayapman."*
*
Uning yonida eri uxlab yotardi—beg‘am, beparvo. Sayyora esa Azamatning so‘zlari, uning surati, uning istagi bilan yonardi.
Jimlik, Azamatdan xabar kelmay qoldi, Sayyora biroz kutdi, bu orada uning extirosli rasmiga bir necha bor qarab qo’ydim hamda yonida yotgan eriga bir nazar tashlab qo’ydi. Azamatdan javob kelmagach telegram sozlamaridan bildirishnomalar, qo’ng’iroqlar xizmatlarini o’chirib kirish uchun parol o’rnatdi va yana bir bor rasmga qarash uchun Azamat bilan yozishmalariga kirdi.
-uxlab qolmadingmi?
-qayerga yo’qolib qoldingiz? Endi uxlamoqchi bo’lgandim.
-ha telefon bo’lib qoldi.
-ha qaysi biri?
-nima qaysi biri?
-qizchalarida-Sayyora yuzida shirin tabassus uyg’ondi.
-e qanaqa qiz o’rtog’im ko’cha aylanishga chaqirgandi.
-xa boraqoling unda
-yoge ketsam sen bilan gaplasha olmayman. Baribir sen beradiganingni u berolamaydi- xabar ketidan kulgan smayliklar keldi.
Sayyora bu so’zlar ortida nima mano borligini tushinib turar ammo yana jinni yoqib:
-iye men nima berarkanman sizga?
-seni issiq quchog’ing, lablaring o’zingga juda ham yarashgan ko’kraklaring.
Sayyor uyalga va yuzni yashirgan smaylikni bir necha marotaba bosib unga yubordi. Shu payt Azamatdan 10dan ortiq giflar kela boshladi, giflar da sevishganlarni o’pishish quchoqlashilari tasvirlangan, har bir kelayotgan giflar avvalgisiga qaraganda ochiqroq bo’la boshladi, oxirgi gifda qiz tik turgan ustida oppoq to’rlik lifchik va shunga mos tursikda endi. Yigit lifchikni pastga tushirib, qizning kata tirsillab turgan ko’kraklarini tishlab qo’llari bilan ezg’ilardi. Sayyora bu gifni takror takror ko’rar ekan, tasavurlar og’ushiga yana g’arq bo’la boshladi…
3-qism yakunlandi. Davomi bor…..