✦ 1-bob
3-qism: Taqdirlar
+21 DISKLEMER:

> Diqqat! Ushbu hikoya 21 yoshdan oshgan o‘quvchilar uchun mo‘ljallangan. Unda o‘gay ota va qiz o‘rtasidagi taqiqlangan, erotik va ruhiy tortishuvlarga boy ishqiy munosabatlar, rashk, bo‘ysunish, ichki azob va ochiq sahnalar mavjud. Hikoya badiiy xayolot mahsuli bo‘lib, real hayotdagi harakatlarni oqlamaydi va rag‘batlantirmaydi.
1-qism library/index.php?id=251289
2-qism library/index.php?id=251299

Roman Sofiyani choyshab bilan to‘shakka bog‘lab, unga past egilib, yonoqlarini lablari bilan yondirar, bo‘ynini asta tishlab o‘tar edi. Nafasi og‘ir, nigohlari o‘tkir. Sofiyaning ko‘zlari yarim yumilgan, lablari ochiq. Yuragi qattiq urardi. Roman pichirladi:

— "Endi sen meni yuraging bilan emas... butun tanang bilan his qilasan." Bu oxangda Romanning extirosi ortidagi jaxl oxangi bilinib turar edi.

Ular o‘rtasida ehtiros alangasi ko‘tarilgan, tanalar bir-biriga tegib, tebranar edi. Roman tanasini Sofiyaga bosib, u bilan qorishib borardi. Sofiya o‘zini tutolmay, og‘zidan yengil: immmm mm oxxxx immm Rooo mannnn immm-nola chiqardi. Ular o‘rtasida bu safar yurak emas — tanalar ehtirosi ustuvor edi. Bu sevgi emas edi. Bu jazo ham emas. Bu — cheksiz rohatlanish edi.

Ammo to‘satdan pastdan zinna orqali tepaga ko’tarilayotgan Miraning ovozi eshitildi.
— "Men senga necha marta aytdim?! O‘sha hisob-fakturani bugun topshirishing kerak edi!"
U baland ovozda telefonda yordamchisiga baqirar, poshnali tuflilari polni tepib yurardi. Ovozi har bir zinapoyaga urilib tepaga chiqayotgandek edi.

Roman darhol harakatdan to‘xtadi. Sofiya ham qotib qoldi. Nafaslari o‘ta baland eshitilayotganini sezib, Roman o‘zini orqaga oldi, zudlik bilan kiyimini to‘g‘riladi. U hozirgina boshlangan extiroslarni yarimda uzib, xonadagi shkaf orqasiga yashirindi.

Sofiya esa, tezda lifchigini taqdi, sochlarini tartibga soldi. U xona ichida yugurgandek harakat qilib, keyin divanga cho‘zilib, telefonni qo‘liga olib, go‘yoki biror kontent tomosha qilayotgandek ko‘rindi. Ammo u hanuz lifchikdan pastida hech narsa kiymagan edi. Faqat yengil, yupqa yoping‘ichni ustidan tashlab yotardi.

Eshik ochildi.

— “Roman qani?” — dedi Mira, xona eshigini ochib.

Sofiya telefon ekraniga tikilib, yuzini befarqlikka to‘ldirib javob qaytardi:

— “Bilmayman. Ehtimol, xonadadir.”

Mira norozi bo‘lib, bevosita yotoqxona tomon yurdi. Xonani ochdi — hech kim yo‘q. Ko‘zlari beixtiyor stoldagi quvvatlagich tomon tushdi. Telefonini quvvatga uladi va orqasiga burilib chiqmoqchi bo‘lganida, xojatxonadan suv oqizilganini eshitdi.

Roman eshikni ochib chiqdi. Qoshlarini jiddiy chimirib, xotirjam holatda ko‘rindi.

— “Ovqat tayyor. Tush,” — dedi Mira, qisqagina.

Roman sekin pastga tushdi.

Mira yana Sofianing eshigini ochdi:

— “Sofiya, tush ovqatga.”

Sofiya bir necha soniya kutib, keyin bosh irg‘abdi, eshij yopilgach o‘rnidan turdi. Yuragidagi g‘alati siqilish bilan pastga tushdi.

Stol atrofida o‘tirishdi. Mira tayyorlagan koreyscha taomlar: bug‘langan sabzavotlar, dengiz o‘tlari salati va achchiq sho‘rva — xushbo‘y hid taratardi.

Sofiya ovqatga zo‘rg‘a qo‘l cho‘zdi. Roman jim, hech qanday izohsiz ovqatdan olardi. Uning ko‘zlarida hali ham qoldirilgan ehtiros, to‘xtatilgan lahzalar, ichki portlashlar yashirin edi.

Bu sukunatni to’satda Miraning savoli buzdi:

— “Sofiya... bir necha kun oldin uyga mehmon bo‘lib kelgan yigit kim edi?”

Sofiya qoshiqni havoda to‘xtatdi. Ko‘zlari falakda osilib qoldi. Sekin, beixtiyor Roman tomon qaradi. Roman unga beqaror nigohda tikildi. Nigohlari yaltirab, ichki g‘azabini yutib turardi. Ammo u bu safar jimgina ovqatlanishda davom etdi. Bu Sofia yanada qo’rquvga solar u bilan boladigan extiroslar endi haqiqiy jazoga aylanishi aniq edi.

Mira esa sal ohangini keskinlashtirib davom etdi:

— “Orangizda jiddiy nimadir bormi?”
Sofiya ko‘zini yerga qadab, o‘zini majburlab javob berdi:
— “Yo‘q... u shunchaki do‘stim.”

Hamma jim bo‘ldi.

Faqat qoshiq, likopcha va yurak urishlari eshitilar edi.

Kechki ovqat jimgina, salqin muhitda o‘tdi. Mira boshini egib ovqatga tikilgan, Sofiya esa ko‘z ostida Roman harakatlarini kuzatardi. Roman esa butun kechani qanday o‘tkazishni rejalayotgan, lekin bu rejani buzgan voqealar qalbini teshib chiqayotgan edi.
Ovqatdan so‘ng har kim o‘z xonasiga tarqaldi. Mira yotoqxonaga kirib, noutbukni ochdi. Kompaniyaning yangi moliyaviy hisobotlarini tekshirishga kirishdi. Roman yoniga borib, orqasidan quchoqladi.

— Hozir emas, sevgilim… Hali ishlashim kerak, — dedi Mira muloyimlik bilan, ko‘zlarini ekrandan uzmay.

Roman bir lahza sukutda qoldi, so‘ng asta chekinib, yotoqqa cho‘zildi. Ko‘zlarini shiftga tikdi. Yuragidagi o‘sha tanish o‘rmalayotgan istak yana avj oldi. U hech qayoqqa ketmagan edi — faqat kutib turgan.
---
Sofiya esa o‘z xonasida, baland yostiqlarga suyanib, Romanni kutar edi. Tanasi to‘lib-toshgan, hislari asab tolalarigacha tarang edi. Hozir u kiradi va jazolash boshlandi. Bu og’riqlarga qanday chiday oladi. Ammo vaqt o‘tib borar, hech kim kirmasdi. U asta eshikni ochdi, ohangsiz yurib, ularning xonasi tomon yurdi. Eshik qiya ochiq, ish stolining chirog’i bilinib turardi. Mira hali ham stolda o‘tirardi. Roman esa, yotoqda ko‘zlarini yummagan holda shiftga tikilgan. U kirmadi. Faqat uzoqdan kuzatdi… va orqaga qaytdi.
U telefonini oldi. Instagramni ochdi. Samir yangi surat joylagandi — qorong‘i chiroqlar ostida o‘zining nozik tabassumi bilan suratga tushgan. Sofiya beixtiyor “layk” bosdi.
O‘sha zahoti Telegramda xabar chinqirdi.
— Mening hayollarimda hali ham sening durdek oq badaning, oyoqlaring va ular orasidagi shirin tam ketmayapti. Oxirgi kecha hanuz yuragimda. Menga o‘xshab sevgan erkak kam topiladi. Agar sen rozilik bersang… men oila qurishga ham tayyorman, — deb yozgan edi Samir.

Sofiya bir lahza kutdi. So‘ng barmoqlari klaviaturada harakatlana boshladi.

— Samir… bilaman, sen samimisan, sen bilan o’tkazgan lahzalarim o’zgacha bo’ldi. Lekin bizning o‘rtamizda sevgi yo‘q. Bu faqat do’stona extiroslar edi. Nafsim seni istagan, qalbim emas.

— Men seni sevaman, Sofiya. Bu oddiy xoxish yoki extiros emas.

— Men ochiq aytaman. Biz do‘st bo‘lishimiz mumkin. Hatto hohlasang… o‘sha do‘stlik yana extiroslar bilan davom etadi. Lekin muhabbat, nikoh… bu mavzular men uchun emas.

Bir necha soniya sukut. So‘ng Samir yozdi:

— Sen qanday bo‘lsang, shundayligingni yaxshi ko‘raman. Men rad etmayman. Faqat hozir… bir oz suhbatlashamizmi?

— Qalay? Telegramdami?

— Ha. Bir nima jo‘natmoqchiman.

Sofiya hushyor tortdi. Oradan bir necha daqiqa o‘tmay, ketma-ket uchta video jo‘natildi. U fayllarga qaradi.

— Bu nima?
— Ochsang — bilasan.

Sofiya faylni ochdi. Sekin-asta ekran yorishdi. Uning qarshisida qiz og‘zi bilan erkakning qotog’ini tinimsiz so’rib tuxumlari aralash yalar, qo’llari to’xtovsiz qotoqni ishqalar, erkak roxatdan o’zini yoqtgan ko’yi qo’tog’ini uning og’zidan chiqarib issiq spermalarini qizning yuziga ota boshladi, qiz esa yuzlaridan